Zdjęcie poglądowe

Nietolerancje pokarmowe

Nietolerancje oraz alergie pokarmowe u zwierząt to bardzo częste zjawisko z jakim spotykają się lekarze weterynarii. Dają one różne objawy, które są mocno uciążliwe dla pacjenta oraz jego właściciela.

Uwaga! Ten artykuł może zawierać przestarzałe informacje i oczekuje na aktualizację.

Nietolerancja pokarmowa jest nieimmunologiczną, niepożądaną nadwrażliwością na pokarm. Natomiast alergia odpowiada za patologiczne rekcje organizmu, wynikające z pobudzenia układu immunologicznego. Objawy ARF, czyli Adverse Reaction to Food – niepożądane rekacje lub nadwrażliwość na pokarm, występują najczęściej pod postacią pokarmową lub skórną.

Najczęstszym alergenem jest białko i glikoproteiny, ale czasami także węglowodany. Jeśli chodzi o psy, zazwyczaj uczulającymi produktami są:

• Kurczak
• Wołowina
• Pszenica
• Nabiał
• Jaja

Natomiast koty statystycznie najczęściej uczulają:

• Wołowina
• Zboża
• Kurczak
• Jagnięcina
• Ryby

Objawy

Często są zróżnicowane i może występować ich kilka. Najczęściej pojawiają się pod postacią dermatologiczną. Objawy, które można zaobserwować to:

• Obsesyjne lizanie – szczególnie pachwin, brzucha i boków ciała

• Uporczywe drapanie się – podczas alergii często występuje uciążliwy świąd, zwłaszcza kilka godzin po posiłku

• Zaczerwienienie okolic pyska oraz uszu i brzucha – w miejscach tych często też występuje świąd

• Lizanie i gryzienie łap – zwłaszcza opuszek i przestrzeni międzypalcowych

• Przebarwienia sierści – często mają one kolor brązowy, występują w miejscach, które są uporczywie lizane

• Zmiany skórne – mogą wystąpić strupki na skórze, łupież oraz atopowe jej zapalenie. Często towarzyszy temu także nieprzyjemny zapach oraz wypadanie sierści

• Zapalenie ucha – dochodzi to nadmiernej produkcji wydzielania woskowiny oraz zaczerwienia kanału słuchowego

Inne objawy, które spotykane są rzadziej i raczej bardziej towarzyszą nietolerancji niż alergii, występują pod postacią pokarmową. Najczęściej są to: biegunki, gazy i wzdęcia, mogą także wystąpić wymioty.

Diagnostyka

Ciężko jest postawić pewną diagnozę w tej kwestii. Na rynku dostępne są testy pokarmowe, które wykonuje się z krwi zwierzęcia. Nie są one jednak wystarczająco wiarygodne. W dalszym ciągu najlepszym narzędziem diagnostycznym jest dieta eliminacyjna. W pierwszym okresie zalecane jest żywienie domowe, gdyż karmy komercyjne, nawet te hipoalergiczne mają w swoim składzie dużo dodatków.

Leczenie

Praktycznie jedynym sposobem leczenia jest wprowadzenie nieuczulającej diety. Możemy zrobić to na trzy sposoby:

• Wprowadzając dietę eliminacyjną - posługujemy się alternatywnymi składnikami, których pies czy kot jeszcze nie próbował. Najczęściej jest to nowe, nietypowe źródło białka. Przykładem może być konina, mięso ze strusia czy bażanta i dziczyzna. Jeżeli zwierzę jadło wcześniej ryż czy inne zboża, warto zamienić to na słodkie ziemniaki lub tapiokę.

• Stosowanie karm hipoalergicznych weterynaryjnych – nie zawsze jest skuteczne, gdyż zawiera ona dużo składników, których nie mamy możliwości wyeliminować.

• Stosowanie produktów z hydrolizowanym białkiem – jest to proces, w którym cząsteczki rozbijane są na małe ogniwa. Obniża to ich alergenność, gdyż nie są one w taki sposób jak wcześniej wykrywane przez układ immunologiczny.

Jeśli chodzi o żywienie domowe, musimy pamiętać, że nie jest to dieta pełnowartościowa. Proces eliminacji zaleca się stosować przez około 10 tygodni. Potem należy stopniowo i pojedynczo wprowadzać inne produkty. Najważniejsza jest obserwacja zwierzęcia, ponieważ w momencie wprowadzenia diety eliminacyjnej następuje zniwelowanie lub całkowite wycofanie się większości objawów. Następnie dochodzimy do drugiego etapu diety, czyli do prowokacji. Polega to na stopniowym i pojedynczym wprowadzeniu produktu przez 14 dni z poprzednio stosowanej diety. Jest to składnik potencjalnie alergenny. Umożliwia to wykrycie rzeczy, na które uczulone jest zwierzę. Cały czas trzeba być w stałym kontakcie z lekarzem weterynarii. Pomocne może być także prowadzenie notatek. Zapisuj co i kiedy zjadł twój kot czy pies i czy wystąpiła jakaś reakcja.

Obserwacja zwierzęcia oraz dobra współpraca właściciela z lekarzem weterynarii daje większe szanse na pozbycie się niepożądanych objawów. Pamiętaj, że smaczki także często uczulają i powinny zniknąć z jadłospisu twojego pupila. Cierpliwość i konsekwencja w stosowaniu specjalnej diety to klucz do sukcesu.